allugáu

Allugáu, dícese de la persona que se encuentra metida en sí mismo, como si su pensamiento estuviese falto de algo de su entendimiento.

Allugáu, es estar lleno, muy metido en si mismo. Ejemplo: —Tenu m'allugá miou alma pe la tristieza, namái qu'el miou mantín faime desallugala. (Tengo mi alma llena de tristezas, y tan sólo mi amante me las puede quitar). —To'alluga d'amoris, gozoúxa ya felliz cosecha, qu'el miou home recueye cundu m'abracia, y'esgalaciáu mious güeyus con sous vixas xuerbe, y'en mious llabius qu'aburien sou boca piétcha. (Estoy rebosante de amor, gozosa y feliz cosecha, que mi hombre recoge cuando me abraza, y con ansiosas ganas mis ojos lame, y en mis labios ardientes su boca cierra).